04. Echa Świętości: Trójjedyna Miłość
Rozdział 1.
Trójjedyna Miłość
Przesłanie od Głosu Chrystusa za pośrednictwem Chóru Aniołów
w obecności Archanioła Rafaela i Archanioła Gabriela
I. Matecznik Boskiej Miłości
Istnieje matecznik(1) w kreacji, w stworzonym wszechświecie. Ten matecznik jest progiem esencji i jest samą esencją. Jest on samym światłem. Jest pięknem, bezforemnym i wielokształtnym. Jest bezbarwny, a jednocześnie pełen odcieni, jakby był paletą kolorów, za pomocą której maluje się tęczę. Ten matecznik światła, piękna, spełnienia, zjednoczenia, jest całym życiem. Z niego pochodzi życie. W nim mieści się całe istnienie. Nadaje kształt wszechświatom już stworzonym i tym, które dopiero zostaną stworzone. Nic nie zakłóca ciszy, spokoju, bezpieczeństwa i ukojenia tej przystani, w której odwieczna bryza odświeża wszystko. Całe stworzenie jest tworzone w tym schronieniu. Każdy proces nieskończonych procesów, w doskonałej jedności nieskończonych światów, jest formowany w tym łonie mocy i chwały. W tym schronieniu wszelkie bezpieczeństwo jest zapewnione i nic ani nikt nie może mu zagrozić.
To w tym mateczniku swobodnie i wiecznie latają ptaki nieba, lśnią w całej swej chwale lilie polne, wiecznie śpiewają aniołowie, którzy intonują swoje hymny na cześć nieśmiertelnych ludzkich duchów. Wszystko jest rytmicznym dźwiękiem piękna, melodią pieśni i wdzięczności. Wszystko jest światłem. To w tym mateczniku, w którym wszystko istnieje i nic nie może być zagrożone, wody tańczą, a ametysty błyszczą, dając radość wszystkiemu we wszystkim, w nieskończonym istnieniu. Pszczoła robi miód, który osładza życie. Owinięta w swój jedwab gąsienica, zaczyna tkać nowy kokon, który zapoczątkuje nowe życie. Wszystko wibruje w rytm wiecznej harmonii w tej przystani Boskiej Miłości, gdzie słowa są wyciszone, a zdumienie i cześć zastępują język. Cisza, oczekiwanie, zdumienie.
Wszystko jest ekstazą miłości i prawdy w tym niewysłowionym miejscu we wszechświecie. Wszystko otula pokój w tej suwerennej przystani.
Córki i synowie, w ten sposób staram się opisać to, co nie do opisania, ręką, która nadaje kształt tym słowom - tak jak malarz ożywia obraz pędzlem - służąc mi umysłem i sercem, które zjednoczone w pełni działają jako forum i ambona, z której chcę objawić nowy wymiar Boskiej Miłości dla radości waszych dusz. W ten sposób staram się wyrazić słowami piękno matecznika boskiej miłości, jakim jest zjednoczenie Niepokalanego Serca Maryi i Najświętszego Serca Jezusa, zjednoczonych w całość jako koncentryczne kręgi światła i prawdy. W zjednoczeniu obu Serc spoczywa bezpieczeństwo ludzkiego serca i wszystkiego, co stworzone. W tej jedności spoczywa siła Boga, w całej Jego mocy i całej Jego chwale.
II. Święta Trójca
Serce Maryi, serce Jezusa i zjednoczone serce ludzkie są Trójcą Świętą, w której wszystko jest stworzone i poza którą nie istnieje nic, co jest prawdziwe.
Ten krąg Trójjedynej Miłości jest kręgiem nieskończonej miłości, która rozciąga się na miłość Boga Ojca, czyniąc ją jednością z Nim i ze wszystkim, co stworzone. W tym zjednoczeniu zawiera się całe stworzenie. W tym zjednoczeniu wszystko jest takie, jakim stworzył je Bóg. W tym zjednoczeniu jesteście współtwórcami i współodkupicielami wszechświata. Pozostając w tym zjednoczeniu, trwacie w obecności miłości.
Córki i synowie świętości, te słowa są skierowane z Trójjedynego serca do Trójjedynego serca, z Serca Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego do serca zjednoczonego w świętości, serca Maryi, serca Jezusa i zjednoczonego z nimi serca ludzkiego. Z jedności tych trzech Serc przychodzę przemawiać do was dzisiaj i zawsze. W jedności tych trzech Serc leży prawda wszystkiego, co jest prawdą. W tej jedności leży świętość twojej Jaźni. W tej jedności jesteście światłem świata. W tej jedności, wszyscy razem, tworzymy nowe Niebo i nową Ziemię. Kiedy powracamy do tej jedności, powracamy do domu Ojca i w nim istniejemy w wiecznym zjednoczeniu, które jest wiecznym tworzeniem, rozszerzaniem miłości.
Poczujcie czułość miłości w schronieniu tej jedności. Uczyńcie siebie jedno z nią. Połączcie się z jej światłem. Niech "ja" zniknie w "nas", w tej całości. Wzlećcie lotem swego Ja do tego matecznika, gdzie jesteście i gdzie przestrzeń jest tak wielka, że nic nie może was ograniczyć. Nic nie wymyka się światłu tej ostoi Boskiej Miłości, które obejmuje wszystko. Poczujcie radość jedności. Błogość miłości. Niech każde włókno waszego ja zanurzy się w jej krystalicznych wodach i ochłodzi wiatrem, który wieje z czułością pokoju. Zacznijcie przypominać sobie boskie wspomnienia. Przypomnijcie sobie całą miłość, której doświadczyliście w tej bezpiecznej przystani, objęcia Ojca Stwórcy, radość jedności i niewysłowioną radość tworzenia tego, co piękne, dobre i święte.
Pieśń radości zaczyna być słyszana z góry. Aniołowie i święte stworzenia waszych zjednoczonych ludzkich serc śpiewają pieśń miłości i wdzięczności za uznanie ich przez miłość ich Stwórcy. Ruch tej pieśni tworzy nową pieśń. Z jej nut wyłania się nowe tworzenie. Przez danie narodzin nowemu stworzeniu nowa Trójca Święta jest stwarzana. Teraz dołączacie do swoich kreacji, a one do swoich, i tak twórca, stworzony i (s)tworzenie ponownie stają się jednym w nowej triadzie wiecznego tworzenia. Zawsze trzy. Zawsze jeden. Zawsze trójjedyny(2).
Przełożyła na język polski: Barbara Dziobek