07. Echa Świętości: Wezwanie Miłości

Rozdział 4. 

Wezwanie Miłości

Przesłanie Głosu Chrystusa za pośrednictwem Chóru Aniołów
w obecności Archanioła Rafaeła i Archanioła Gabriela

I. Modlitwa Jako Zjednoczenie

Córki i synowie światłości, którzy nigdy nie przeminą! Tym razem przyszliśmy jako światło, światło, które oświetla każdego mężczyznę i każdą kobietę. Jako dzieci światłości jesteśmy w doskonałej równości miłości z wami, którzy gdy przebywacie w obecności miłości, jesteście także światłością świata. Nie przyszliśmy krytykować ani mówić wam rzeczy, o których wiemy, a wy nie. To byłoby niemożliwe. Przychodzimy jako istoty w Chrystusie ze wszystkich stworzonych wszechświatów, z doskonałego stworzenia Ojca, aby zamieszkać z wami w miłości. Świat jest zmęczony krytykami i nauczycielami. Niech to zmęczenie coś wam powie. Dajcie się ponieść temu zmęczeniu. Obejmijcie nudę, którą odczuwa dusza. Przyjmijcie to autentyczne zmęczenie wszystkim, co pochodzi z zewnętrznej mądrości, która rzekomo mówi wan, kim jesteście i jak powinniście postępować – tak jakby ktoś zewnętrzny mógł wiedzieć więcej niż wy o tym, kim jesteście, co musicie czuć i jak działać. To nie mogło pochodzić od Chrystusa, zwłaszcza w obecnych czasach, gdy Niepokalane Serce Maryi jest w doskonałej jedności z Najświętszym Sercem Jezusa, a jedno i drugie jest zjednoczone z Twoim sercem, stając się jednym sercem, jedną duszą, jednym Bogiem, jedną świętą wolą . To jest połączenie trzech serc, do którego stale się odwołujemy, abyście pamiętali o naszym źródle i celu, naszej alfie i omedze.

Dziś przychodzimy ponownie, aby porozmawiać od serca do serca. Ta wiadomość jest dla was, dla miłości. Słuchajcie tego naglącego wezwania miłości i radujcie się, gdyż jest to wezwanie do życia i przebywania w obecności miłości. Jest to zaproszenie do życia w nieustannej modlitwie. Modlitwa musi być waszym życiem. Modlitwa musi być waszym sposobem bycia, abyście mogli przejść od stanu kochania lub bycia kochanymi do stanu obecności miłości – od stanu modlitwy do stanu zjednoczenia, który jest prawdziwą modlitwą. Modlitwa jest życiem duszy. Modlitwa jest nektarem, który czyni duszę duszą. To jest jej istota. Modlitwa jest zjednoczeniem wynikającym z waszej świadomej decyzji o przyłączeniu się do Chrystusa w was i do nas, którzy jesteśmy Chrystusem.

Prawdziwa modlitwa jest boskim zjednoczeniem. Prawdziwa modlitwa pochodzi jedynie ze stanu jedności, a zatem i z miłości. Jest to dialog między tobą a twoim Bogiem, między tobą a twoim ja. Jest to bezpośredni związek między tobą a wszystkim, czym naprawdę jesteś – zjednoczenie ze wszystkimi twoimi uczuciami, myślami, przekonaniami, pomysłami, wspomnieniami, pragnieniami i nie tylko. W tym miłosnym zjednoczeniu, w którym obejmujecie wszystko, czym jesteście, a tym samym obejmujecie wszystko, czym w rzeczywistości są wasze siostry i bracia, trwacie w nieustannej modlitwie. Modlitwa nie oznacza słów, myśli ani żadnego wysiłku, nawet jeśli może je zawierać. Zjednoczenie takie obejmuje chęć pozostania w jedności.

II. Uzdrowienie Pamięci

Modlitwa jest nie tylko narzędziem cudów, ale także wielkim uzdrowicielem pamięci. Istnieje bezpośredni związek pomiędzy modlitwą i boską pamięcią. Ta część ciebie, która zna Boga, ale celowo zapomniała, może zostać pokojowo odwrócona, usuwając amnezję, w którą pogrążony jest twój umysł, umożliwiając powrót do chwalebnej pamięci tego, kim naprawdę jesteś. Boska pamięć może już być poznana, budząc was ze snu zapomnienia, abyście przypomnieli sobie, kim naprawdę jesteście, przypomnieli sobie miłość, jaką naprawdę jesteście, pamiętali, że nie jesteście sami nawet przez jedną chwilę, pamiętali o swoim zjednoczeniu z nami i pozwolili nam mieć z wami wrażliwą relację w każdej chwili, radośnie wiedząc na pewno, że wszyscy jesteśmy zjednoczeni niewidzialną nicią, która czyni nas jednością ze wszystkim. To jest pępowina, która łączy nas wszystkich z naszą Boską Matką i między sobą. Ten niewidzialny sznur umożliwia przepływ od nas do wszystkiego, co piękne, zdrowe, dobre i święte.

Możesz przerwać połączenie, przecinając lub zatykając ten przewód. Ale ci, którzy z miłością przyjmują te słowa, zachowują pępowinę życia, już dłużej nie oddzieleni od Boga. Jesteście dziećmi zmartwychwstania. Nie ma więc potrzeby rozważać przerażającej perspektywy dziecka w łonie matki pozbawionego przepływu życia. Nie ma potrzeby myśleć o niczym, co spowodowało ból, ponieważ jesteście teraz dziećmi zmartwychwstania.

To jest wołanie miłości. Jest to wezwanie, aby pamiętać tylko i wyłącznie miłość, którą otrzymaliście i którą daliście. Niech pamięć rozjaśnia światło, które wszędzie jaśnieje, światło żywego Chrystusa. W ten sposób łączysz się z radością bycia i uwalniasz stan, jakim był strach. Odpuść, decydując się zapomnieć o wszelkich doznanych obrazach, całym doświadczonym bólu i wszelkich postrzeganych grzechach. Niech boska pamięć powróci do twojego oświeconego umysłu i pozwól na cud uzdrowienia pamięci. W ten sposób pamięć stanie się doskonałą modlitwą, zrodzoną i rozwijającą się w jedności, w radości. W tym synowskim zaufaniu wiedzy, nasze zjednoczenie jest wyobrażalnym i niewyobrażalnym pięknem, którym jesteśmy. W tym zjednoczeniu ze wszystkim, czym naprawdę jesteśmy, jednoczymy się z całością i doświadczamy nieustannej radości życia i bycia tym, kim jesteśmy. Nie oceniamy niczego. Jesteśmy jedynie obecnością miłości, tak więc odpowiadamy na wezwanie jedności, wezwanie miłości, teraz i na wieki.

III. Zjednoczenie i Tworzenie

Modlitwa, czyli zjednoczenie, jest twórcza i tylko zjednoczenie tworzy. Tylko w stanie miłości, tylko w stanie jedności możesz włączyć się w modlitwę. Innymi słowy, modlitwa, która nie wypływa ze zjednoczenia, wynika ze strachu oddzielenia i w ogóle nie jest modlitwą.

Dzieci światła świecącego wszędzie! Musicie pamiętać, że stworzenie nowej rzeczywistości dla swojego istnienia tu i teraz, dla siebie i dla wszystkich, jest możliwe i konieczne. Stąd pilna potrzeba wezwania miłości. Jest to pełna miłości potrzeba stworzenia nowego doświadczenia opartego na doskonałej miłości do was i całego świata. Tworzy ona nowe Niebo i nową Ziemię. Tworzenie to to, co wyrasta z modlitwy w jedności, ciągłego dialogu, pełnej miłości akceptacji wszystkiego, co jest, w Chrystusie, naszym ja. Z tej bezwarunkowej akceptacji, z miłości do wszystkiego, czym jesteście, wyłoni się nowa rzeczywistość wyrażająca piękno tego, czym jesteście w prawdzie, wyrażająca to, co doskonałe, zdrowe i święte. Krótko mówiąc, w oparciu o miłość, jaką jesteście. Zobaczycie, jak wyłoni się przed wami pełna miłości przemiana, która pozostawi waszą duszę pełną pokoju i szczęścia. Umiłowane dzieci Boże, to się uda! Cuda zaleją Ziemię swoim światłem i dobrocią. Módlcie się, módlcie się, módlcie się. Zaakceptuj wszystko, czym jesteś w miłości i prawdzie. Obejmij wszystko, co się pojawia, miłością, którą jesteś, a zobaczysz narodziny nowego Nieba i nowej Ziemi. Zobaczysz słońce, czyli miłość, i zaśpiewasz hymn radości i wdzięczności, który nigdy się nie kończy.

Błogosławiona jesteś – dusza w miłości – która odpowiedziała na wezwanie miłości.

Przełożyła na język polski: Barbara Dziobek